"رُكن الدين امير حسين بن عالم بن ابي الحسن"، معروف به "امير حسين هروي" يا "حسيني سادات"، عارف و شاعر پارسي گوي سده ی هفتم و اوايل سده هشتم ق، متخلّص به "حسيني". در شهر "غريو"، يا "گزيو" يا "گريوه"، از "بلادغور"، به دنيا آمد؛ اما بيشترين سال هاي زندگي او در "هرات" گذشت ؛ اشتهار به هروي از اين روست.در منابع قديم به سال تولد او اشاره اي نشده است؛ بعضي آن را بين (636 تا 641 ق)آورده اند. امير حسيني مقدمات علم و ادب را در خانواده خود آموخت. پس از آنكه در ملامت پدر به "مولتان" رفت، در آن شهر به تكميل تحصيل پرداخت. زمان زندگي او با تحولاتي سياسي و اجتماعي دوره ی آخرين ايلخانان مغول در ايران، دوره ی هرج و مرج دربار "آل كرت" و همچنين قيام سربداران در خراسان مقارن بود. امير حسيني در سال هاي ميانه زندگي به تصوف گرويد. انقطاع او از دنيا و گرايش وي به تجرّد و تصوّف، به شيوه ی "ابراهيم ادهم"، در پي واقعه اي رمز آميز بيان شده است.
حكيم ابوالقاسم فردوسي طوسي بزرگترين حماسه سراي تاريخ ايران و يكي از برجسته ترين شاعران جهان مي باشد. محل تولد اين شاعر بزرگ دهكده (باژ) يا (باز) از طابران طوس است. در نسخه اي معتبر از شاهنامه سالهاي عمر او 76 و نزديك 80 ياد شده است تولد او به سال 329 ه.ق و برابر با سال در گذشت رودكي مي باشد.
كنيت فردوسي همه جا فردوسي آمده است و صورت درست نام خود و پدرش روشن نيست.
خانواده او بنابر يادداشتهاي نظامي عروضي از دهقان هاي طوس و صاحب ثروت و آب و ملك بوده اند اما اين توانگري و مكنت در طي ساليان دراز به تهي دستي گرائيد و در روزگار پيري، شاعر عالي قدر با تنگدستي و نياز به سر برده است.
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
