ملك‌الشعرا ميرزا ابوطالب كليم كاشاني، مشهور به « طالباي حكيم» از شاعران معروف سدة يازدهم هجري، يكي از دو سه چهرة برجستة سبك هندي و از شاعران موفق اين شيوه به شمار مي‌آيد.
ولادت وي در اوايل قرن يازدهم هجري قمري در همدان اتفاق افتاده است. اما به سبب طول اقامت در كاشان به كليم كاشاني معروف شده است.
وي دانش‌هاي زمان را در كاشان و شيراز آموخت و هم در آغاز جواني به هند رفت و ملازمت شاهنوازخان اختيار كرد. در سال 1028 هجري پس از مرگ شاهنوازخان به وطن بازگشت و چنانكه از اشعار او برمي‌آيد به زودي از اين بازگشت پشيمان شد و همين باعث گرديد كه بيش از دو سال و اندي در ايران نماند و به هندوستان بازگردد.
اين بار كليم ملازمت روح‌الامين اصفهاني كه از رجال معروف عصر بود، اختيار كرد و پس از چندگاه در آغاز پادشاهي شاه جهان بدين پادشاه تقرب جست و محل توجه و عنايت او گرديد و سرانجام ملك‌الشعراي دربار او شد.
ميرزا عباس، فرزند آقاموسي بسطامي در سال 1213 هجري قمري در عتبات به دنيا آمد و شانزده سال بيش نداشت كه پدرش درگذشت و پسر تهديست و بي‌سرپرست ماند و با مادرش به ايران آمد و نزد عموي خود دوستعلي‌خان به مازندران رفت و در ساري اقامت گزيد.
ميرزا عباس سواد نداشت، اما چندان رنج برد كه نوشتن و خواندن آموخت و بيشتر اوقاتش را صرف مطالعه در ديوان غزلسرايان بزرگ مانند سعدي و حافظ كرد تا آنكه در نتيجة مطالعه و ممارست، خود نيز غزل‌هايي سرود و «مسكين » تخلص كرد. دوستعلي‌خان كه خزانه‌دار شاه بود، هنگام مراجعت از مازندران برادرزاده‌اش را نيز با خود به تهران آورد و به خدمت فتحعلي‌شاه معرفي كرد. مسكين، غزلي را كه در مدح شاه ساخته بود به عرض رسانيد و پسند افتاد و به فرمان شاه براي خدمت نزد شجاع‌السلطنه والي خراسان عازم مشهد شد. شجاع‌السلطنه مقدم او را گرامي داشت و سمت منشيگري به او داد و پس از چندي، مسكين به نام اميرزاده فروغ‌الدوله، يكي از پسران شجاع‌السلطنه تخلص خود را به « فروغي» تبديل كرد.
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
