يك نمونه مشهور مسكن كه در ايران و در قرن 14 شمسي و با منسوخ شدن خانه هاي سنتي حياط داخلي رواج يافته است، خانه هاي رديفي (Row House) مي باشد. اساساً اين نوع مسكن بر مبناي تفكيك قطعات و مالكيت فردي قطعه زمين مسكوني استوار است، و در صورتي كه فقط شامل يك واحد مسكوني باشد، مسكن اختصاصي (Detached) يا مستقل نام مي گيرد. در اين نوع مسكن هم اكنون در زبان عاميانه ويلايي و امثالهم خوانده مي شود، فقط مربوط به يك خانواده مي شود و امكان استفاده بيشتر از يك خانواده در آن وجود ندارد.
در ايران به علت تغيير الگوي مصرف در زمينه مسكن و كارآيي نامناسب مسكن اختصاصي با توجه به هزينه نگهداري زياد آن، با تغيير قوانين شهرسازي و افزايش تراكم نوع ديگري از مسكن و خانه هاي رديفي به وجود مي آيد، كه داراي مسائل و معضلات بسيار عديده معماري و شهرسازي مي باشد. در همان قطعات تك واحدي، با افزايش اشكوب و تراكم، اقدام با ساخت واحدهايي مي شود كه در يك حياط بسيار كوچك (معمولاً محل عبور و پاركينگ خودروهاي شخصي) مشترك هستند و چند خانواده به جاي يك خانواده قبلي، در آن ساكن مي شوند.
دامنه ي تعقيرات فناوري اطلاعات علاوه بر حوزه هاي اقتصادي ، بازرگاني و تجاري در حوزه ي آ موزش كه از مهمترين اركان بقا و رشد انسان است نيز گسترش يافته . آ موزش الكترونيك به معني آموزش با ابزارهاي فناوري الكتروني همچون كامپيوتر، اينترنت و با از بين بردن محدوديت هاي همچون زمان و مكان در آموزش . آموزش الكترونيك و آموزش سنتي دو نقطه ي ربروي يكديگرند ، آموزش الكترونيك هم در حوزه آموزش هاي رسمي و هم در حوزه آموزش هاي غير رسمي كاراي دارد . بنا به تاثيرات فناوري اطلاعات در همه عرصه هاي زندگي ، مدتيست كه نظام آموزش رسمي ، مانند دانشگاه ها و مدارس به اشكال مختلف و با تلفيق برنامه هاي آموزشي و فناوري اطلاعات و مفاهيم جديد آن ، در جهت توسعه ي آموزش الكترونيك گام برداشته اند . به نحوي كه اموزش الكترونيك در سطح آموزش عالي يك امر پذيرفته شده به حساب مي ايد و در بسياري از كشور ها من جمله جمهوري اسلامي ايران در تلاش راه اندازي دانشگاه هاي مجازي هستند