در این بخش به نمونهای از دستورالعملهای تشکیل شرکتها میپردازیم.
دستورالعمل تشکیل شرکتها
تشکیل شرکتها و اتحادیههای تعاونی تا مرحله ثبت و انتشار آگهی تأسیس آنها در روزنامه رسمی جمهوری اسلامی
فصل اول:
الف- مقدمات و مراحل تشکیل شرکتهای تعاونی
1- برای تشکیل هر شرکت تعاونی، بدواً لازم است عدهای مرکب از حداقل 7 نفر متقاضی حائز شرایطی قانونی مربوط جهت عضویت در آن جلسه عمومی موسس را بر اساس مفاد 31 و 32 قانون بخش تعاونی اقتصاد جمهوری اسلامی ایران تشکیل داده و سه نفر را از بین خود بعنوان هیات موسس مامور تمهید مقدمات تشکیل تعاونی از جمله تهیه کلیات طرح پیشنهاد و اساسنامه دعوت به عضویت افراد واجد شرایط و برگزاری اولین مجمع عمومی عادی (در صورت موافقت وزارت/اداره کل تعاون با تشکیل تعاونی) نمایند.
هیات مزبور پس از مطالعات و بررسیهای کافی طرح مشتمل بر توجیه ضرورت تشکیل تعاونی، اعلام تعداد و مشخصات داوطلبان اولیه عضویت (و مهارت و تخصصهای آنان در تعاونیهای تولیدی) نحوه تدارک سرمایه و دیگر امکانات مورد نیاز برای تشکیل و شروع فعالیت تعاونی، قید میزان سهمی که هر عضو باید در جهت تامین سرمایه شرکت (با تعیین مقدار لازم التادیه آن) خریداری نماید قید میزان سهمی که هر عضو باید در جهت تامین سرمایه شرکت (با تعیین مقدار لازم التادیه آن) خریداری نماید اعلام نام بانک یا موسسه اعتباری که در نظر است اقدام به افتتاح حسابجاری در آن شود شرح میزان و نحوه سرمایهگذاری و مشارکت وزارتخانه ، سازمان و یا شرکت دولتی وابسته یا تحت پوشش دولت، بانک ، نهاد انقلاب اسلامی و یا تعاونی دیگر (در صورتیکه واحدی از واحدهای مزبور قبول سرمایهگذاری و مشارکت نموده باشند تهیه نموده و ضمن معرفی نماینده تام الاختیار (برابر فرم شماره 1) به وزارت / اداره کل تعاون ارائه کند.
شرکت کارتن مشهد(سهامی عام) در تاریخ 7/3/1363 تحت شمارة 3333 در ادارة ثبت شهرستان مشهد به ثبت رسید و در مرداد ماه سال 1368 بهرهبرداری آزمایشی و از ابتدای سال 1369 بهرهبرداری عملی از آن با ظرفیت 20.000 تن ورق و کارتن در دوشیفت کاری انجام پذیرفته است. کارخانة کارتن مشهد دارای زمینی به مساحت 67.200 مترمربع و زیربنای حدود 20.447 مترمربع میباشد و اکنون با ظرفیت تولیدی 55.000 تن در سال دارای دوخط تولید ورق کارتن(کروگیت) با عرض 2 متر و 40/2 متر و دو خط تمام اتوماتیک تولید و چاپ کارتن با عرضهای 44/2 و 60/1 متر می باشد.
در ابتداي تمدن بشري، نياز به بسته بندي غذا نبوده است، چون انسانهاي اوليه براي به دست اوردن غذا از محلي به محل ديگر مي رفتند. اما هنگامي كه انسانها در پناهگاههاي دائمي سكني گزيدند ناچار شدند غذا را از محل هاي مختلف جمع آوري كنند و به محل سكونت خود انتقال دهند. اين نياز باعث شد كه اولين بسته بندي ها نظير كدوهاي خشك شده، صدف ها، پوست حيوانات و ديگر مواد طبيعي مورد استفاده قرارگيرد تا زماني كه انسان توانست ظرف هاي سفاليني بسازد كه به آب و آتش مقاوم بودند. ايرانيان، مصريان، فينقي ها و روميان همواره از ظروف سفالي رنگي و تزيين شده براي تجارت و حمل و نقل محصولات خود استفاده مي كردند. سابقا صادرات درايران در صندوق هاي چوبي و يا گوني كنفي و به خصوص خرماي مرغوب ايران در بسته هاي حصيري يا پيت هاي حلبي صادر مي شد كه مورد استقبلا كشورهاي پيشرفته نبود.