ديسكهاي فشرده (CD) و ديسكهاي ويدئويي فشرده( CDV)روشهاي جديدانقلابي براي ذخيره سازي و انتقال صدا ، تصاويرو اطلاعاتند. دراين تكنولوژي از باريكه هاي ليزر هم براي ثبت يا رمزگذاري اطلاعات روي ديسكهاي فشرده وهم جهت (خواندن ) يا بازنواخت اطلاعات ذخيره شده استفاده مي شود.
CDو CDV
ديسك فشرده از جهاتي شبيه صفحه گرامافون و از جهاتي بسيار متفاوت است . مثلاً،شيارروي گرامافون مارپيچ مداومي است كه موقع پخش صفحه از ابتدا تا انتهاي آن توسط سوزن گرامافون تعقيب مي شود. ديسك فشرده اطلاعات يا موسيقي را روي دايؤه هاي هم مركزي با ميلياردها دست انداز به نام رگه (پيت) رمز گذاريمي كند . رگه هاي توسط ليزر برديسك حك مي شوندو بعداً موقع پخش ديسك آنها باريكه ليزري با هوشي را كه به ديسك مي تابد قطع و وصل مي كنند.
فقط يك دهه بعد از فهميدن، سود لايه سوم صوتي MPEG به طور گسترده پذيرش شد. تعداد كمي از ترانه ها و قطعه هاي موزيكي قابل دسترسي در اينترنت بودند و ميليونها نفر كه قبلاً تجربه كردند كه چگونه تكنولوژي فشرده سازي صوتي را عرضه كنند.
تعداد كمي از استفاده كنندگان مفهوم گذشته MPEG و متراكم سازي (فشرده سازي) صوتي را فهميدند.
در اين مقاله تلاش شده تا نظرها و عقيده ها نشان و توضيح داده شوند.
داستاني از صوت MPEG :
در اواخر سال 1980 نياز براي يك استاندارد فشرده سازي صوتي واضح بود. كيفيت صوتي CD– يك نمونه برداري فركانس از 100/44 هرتز و 16 بيت هر نمونه است. بيش از 600/705 بيت يا 220/88 بايت براي هر ثانيه از صوت ترجمه مي شود. با بيشتر ترانه هايي كه سايز شان چندين دقيقه طول مي كشد، سايز اين فايلهاي صوتي باز شده از ذخيره و انتقال آنها جلوگيري مي كند.
در سال 1987 – انستيتوفرون هافر بر روي يك تكنولوژي به طور خاص براي حل اين مشكل آغاز به كار كرد.
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
